| سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت | آتشي بود در اين خانه که کاشانه بسوخت |
| تنم از واسطه دوري دلبر بگداخت | جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت |
| سوز دل بين که ز بس آتش اشکم دل شمع | دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت |
| آشنايي نه غريب است که دلسوز من است | چون من از خويش برفتم دل بيگانه بسوخت |
| خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد | خانه عقل مرا آتش ميخانه بسوخت |
| چون پياله دلم از توبه که کردم بشکست | همچو لاله جگرم بي مي و خمخانه بسوخت |
| ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم | خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت |
| ترک افسانه بگو حافظ و مي نوش دمي | که نخفتيم شب و شمع به افسانه بسوخت |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر