مردم گاهی واژه ای را نادرست تلفظ می کنند و همان اشتباه بر سر زبان می افتد . تا پنجاه سال پیش مردم در زمستان برای گرم شدن دور کرسی می نشستند و برای سرگرمی و وقت گذرانی گاهی چرت و پرت هایی به هم می بافتند و می خندیدند و این سخنان "کُرسی شعر" نامیده شد که ما امروزه آن را بد تلفظ می کنیم.من تلفّظ درست این واژه را هنگامی که کودکی بیش نبودم از پیرمرد با سوادی شنیدم و از آن هنگام این را به یاد دارم . در آن وقت ندانستم منظور او چیست.چون همیشه به گونه ی دیگر شنیده بودم.
------------------
جهت تكميل ارادت خودم به جنابعالي و تآئيد موضوع، مطالب ذيل را اضافه مينمايم:د
در گذشته اكثريت جوامع كشور روستائي و در زمستان كاري براي انجام نداشته و مجبور بودند ساعتهاي متمادي را در داخل خانه و در زير كرسي به گپ زدن بپردازند. در اين اثناء معمولا" ابياتي هم از حافظ و سعدي و مولانا رد و بدل ميشد و بزودي كف گير اشعاروزين به ته ديگ ميخورد و كار به سرودن اشعار في البداهه و يا بعضا" اشعاري كه افراد خود از قبل سروده بودند ميرسيد. اين اشعار غالبا" بي محتوا و فاقد وزن و قافيه و ... صحيح بود كه اين نوع شعر به كرسي شعر معروف گشت و بعد ها اگر كسي حرف محمل و بي پايه اي ميزد ميگفتند حرفهايش مثل كرسي شعر است. اين واژه در طول زمان و به علت كثرت استعمال به كلمه اي زشت و زننده در بين عوام الناس تبديل گشت./ت
اراتمند
ك. ا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر